Ўтган ҳафат сўнггида табаррук Рамазон ойини якунлаб, муборак ҳайитни ёруғ юз билан нишонладик. Ниҳояланган Рамазони шарифнинг улуғлиги сабаб кўп инсонлар бир-бирларининг қадрларини англаб етган, аҳил ва иноқ яшашлигимиз инсонийлик фазилатларининг энг олийси эканлигига  яна бир бор амин бўлган эрсалар не ажаб!

Айниқса, ҳозир айрим оилаларда ўзаро келишмовчиликлар, арзимаган сабаб билан қўйди-чиқдилар кўпайиб бораётган бир пайтда ўзаро баҳамжиҳатликни таъминлаш ниҳоятда катта аҳамиятга эгадир. Зеро, инсондаги улуғ сифат ва фазилатлардан бири - бу сабр тоқатлилик, кечиримли бўлишдир. Аллоҳ таоло Қуръони каримнинг бир қанча ояти карималарида бандаларини бир-бирларининг хато, камчиликлари ва айб-нуқсонларини кечиришга буюрган. Жумладан: "Агар сизлар афв этсангиз, койимасангиз ва кечирсангиз, у ҳолда, албатта, Аллоҳ (ҳам сизларга нисбатан) мағфиратли ва раҳмлидир" (Тағобун сураси, 14-оят) дейилган.

Шундай экан, биз ҳам доимо бир-биримизга меҳрибон ва аҳил-иноқ бўлиб яшашга одатланишимиз зарур. Инсонийлик юзасидан мабодо хато қилган яқинларимизни биз кечирсак, ажаб эмас, Аллоҳ таоло бизларни ҳам ҳар икки дунёда мағфират қилса.

Қ. Азизов, туман "Аълохон Маҳдум" жомеъ масжиди имом хатиби.